Bese
(Min ev helbest sala 1972ê, bi zimanê Erebî nivîsandi bû, min îro paş 38 salan wergerand bo Kurdî)
11.06.2010
Di tûrikê min de,
gelek helbest hene
Efsaneyeke Girîkî ye…
Li ser ewên di tenişta rê de veşartîne
Li ser rêyên ku diçine kargehan…
„ Erê, çendî xweşin wan rêyên diçine kar!“(*)
Helbest bo stranê ye…
Cegerxwîn ev baş dizanî…
Helbestvan di sîngê xwe de stranbêj bû…
Hîn di danga dayîka xwe de stran digotin…
Ez naxwazim birçîbûna kedkaran,
hêstirên bêkaran
û nalîn û azarên cotkarên bê zevîn…
ji xwe re bikime dapiyên helbestî…
Hemî xûnê vedirijin,
ewên ku ji her samanekê bêpar mane
ewên ku li derveyê dîlanê mane
ewên ku bê ziman û bê henek mane…
Ewê çavkor jî dibe xudan deh çavan
gava dilopên germ ên xûnê
li ber wî dicivin û golekê..
Zireyekê..
Oqyanûsekê pêda dikin…
Ewê di kortê werbûye,
Tenha derxistina xwe armanc dike…
Çi agir bi bêderên gund keve,
Niha ji wî re ne giring e…
Jîn her weha bû,
Dûrok jî her weha bû…
Ewên ku qûçên kevirî yên gelek mezin avakirîne
di germbûna havînan de,
Termên koleyan ji wan re dibûne basik…
û bi wan basikan di ser ewiran re difiriyan…
Kî diwêre ji jor ve li zevînê binêre
û wan laşan bijimêre…?
Kî dikane risteke helbestê li ser miriyên xwe bixwêne?
Ewên ku em li ser hêstiran dibarînin
Helbestan vedihûnin
û bi hezar û yek destan,
kulman li serî û li sîngê xwe dixînin,
Bo me dibêjin:“Bese!“
Ewên ku ji razangên genî û lihêmî radibin
Du nanên sar dixînin paşela xwe
û bi berbangê re berê xwe didine karxaneyên bihingenî
Berê xwe didine zeviyên bi rîş û histirî
Ne pêdiviyên van lorînan in
Tenha ewana li pencereyên pirtûkxaneyan nanêrin.
Ewana tew xwendinê nizanin…
û bi ser de jî,
Dema wan tew ji bihîstina helbestvanên Fransa û Espanya,
û bo bihîstina çêrokên Tasmanya re nîne…
Lew re „Bese“…“Keko bese…“
Gazinc û gilî derman nîne…
———————————————-
(*) Ev pevek ji helbesteke Hamid Bedirxan e.[Cankurd]
Kurdax 